حسین آقا محمدی؛ ریحانه سعیدی؛ علی اصغر آل شیخ؛ علیرضا وفائی نژاد
چکیده
امدادرسانی هوشمند در زمان بحران به معنای تلاش برای بهبود عملکرد واحدهای امدادرسانی است. این نوع امدادرسانی، با استفاده از فناوری‌های نوین به‌ویژه اینترنت اشیاء، به منظور بهبود کیفیت خدمات، کاهش هزینه‌ها و افزایش نظارت بر فرآیند امدادرسانی، ایجاد می‌شود. در یک رویکرد جدید امدادرسانی هوشمند، از مدل‌های مسیریابی مبتنی بر اینترنت ...
بیشتر
امدادرسانی هوشمند در زمان بحران به معنای تلاش برای بهبود عملکرد واحدهای امدادرسانی است. این نوع امدادرسانی، با استفاده از فناوری‌های نوین به‌ویژه اینترنت اشیاء، به منظور بهبود کیفیت خدمات، کاهش هزینه‌ها و افزایش نظارت بر فرآیند امدادرسانی، ایجاد می‌شود. در یک رویکرد جدید امدادرسانی هوشمند، از مدل‌های مسیریابی مبتنی بر اینترنت اشیاء استفاده می‌شود. این مدل‌ها به‌واسطه ارتباط بین اشیاء و جمع‌آوری داده‌های مکانی، امکان بهینه‌سازی مسیر امدادرسانی را فراهم می‌کنند و تجربه کاربر را بهبود می‌بخشند. در تحقیق حاضر، یک بستر زیرساخت داده مکانی طراحی شده است که به منظور یکپارچگی سامانه و بهبود امدادرسانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پورتال طراحی‌شده در این بستر، مسیر بهینه را از محل وقوع بحران تا مرکز درمانی با استفاده از سرویس مورد نظر بر روی نقشه نمایش می‌دهد و اطلاعات حسگرها (مانند حسگر قلبی، میزان اکسیژن خون، فشارخون، دماسنج، قندسنج، الکتروانسفالوگرافی و ریه‌سنج) را از طریق بلوتوث به تلفن همراه پزشک مستقر در آمبولانس انتقال می‌دهد و این اطلاعات را در پورتال به اشتراک می‌گذارد. مراکز درمانی نیز با استفاده از یک مدل وزن‌دهی سلسله‌مراتبی آنلاین، ترتیب اولویت خود را مشخص می‌کنند. در این سیستم، اطلاعات لحظه‌ای سلامت مصدوم از طریق ارسال و تأییدیه پذیرش از مراکز درمانی دریافت می‌شود و بر اساس این اطلاعات، محل مناسب برای درمان و انتقال مصدوم تعیین می‌گردد. در تستی که برای این مدل انجام شده است، یک مصدوم در منطقه ۵ تهران در ۲۴/۰۴/۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۰۰ ظهر انجام پذیرفت. تیم اورژانس در کمتر از ۸ دقیقه به محل حادثه رسید و پس از ارائه اولین کمک، وضعیت لحظه‌ای سلامت بیمار را برای مراکز درمانی اطراف ارسال و تأییدیه پذیرش را از بیمارستان امید در همان منطقه دریافت نمود و مصدوم را در ۵ دقیقه از طریق مسیر بهینه به بیمارستان انتقال داد. در مقابل، در سیستم سنتی، به دلیل عدم استفاده همزمان از اینترنت اشیاء و نبود زیرساخت داده مکانی، الگوریتم مناسب مسیریابی و مدل وزن‌دهی مناسب، فرآیند امدادرسانی زمان‌بر می‌شود و مراکز درمانی نیز از اطلاعات لحظه‌ای سلامت مصدوم مطلع نمی‌شوند. بنابراین، در این تحقیق عملکرد سیستم امدادرسانی بهبود می‌یابد و برخی از مشکلات سیستم سنتی از جمله تأخیر در اعزام نیروهای امداد و عدم‌پذیرش بیماران برطرف می‌شود. به طور کلی، استفاده از روش امدادرسانی هوشمند نسبت به روش سنتی باعث کاهش هزینه‌های جانی، مالی و زمانی می‌شود و پاسخ‌های سریعتر و بهتری به بحران‌های مختلف را ارائه می‌دهد و همچنین با استفاده از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی و اینترنت اشیاء، سازمان‌های امدادرسانی می‌توانند از تصمیمات هوشمندانه‌تری در خصوص توزیع منابع و تخصیص نیروی انسانی استفاده کنند.
