ساسان معتقد؛ امین نخلیان؛ لطف الله عمادعلی؛ نصرالله افتخاری؛ حشمت الله محمودیان
چکیده
در این مقاله سیستم اطلاعات مکانی (GIS) یکپارچه به منظور ارزیابی خطر لرزه‌ای در منطقه جنوب غرب ایران مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور آماده سازی داده‌ها، عوامل مهم در خطر زلزله شناسایی و لایه‌های داده موضوعی مربوطه، شامل مدل رقومی ارتفاعی (DEM)، کانون زلزله های گذشته و گسل های فعال، برای منطقه ایجاد گردید. برای وزن دهی و رتبه بندی ...
بیشتر
در این مقاله سیستم اطلاعات مکانی (GIS) یکپارچه به منظور ارزیابی خطر لرزه‌ای در منطقه جنوب غرب ایران مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور آماده سازی داده‌ها، عوامل مهم در خطر زلزله شناسایی و لایه‌های داده موضوعی مربوطه، شامل مدل رقومی ارتفاعی (DEM)، کانون زلزله های گذشته و گسل های فعال، برای منطقه ایجاد گردید. برای وزن دهی و رتبه بندی پارامترهای موثر در ارزیابی خطر لرزه ای برای تحلیل داده های مکانی با استفاده از GIS، از رتبه بندی عددی مبتنی بر AHP استفاده شده است. با استفاده از روش همپوشانی حسابی-وزنی، نقشه شاخص پتانسیل زلزله برای محدودهای به ابعاد 400×400 کیلومتر مربع در جنوب غرب ایران تهیه و بر این اساس، محدوده مورد مطالعه به 4 منطقه با خطرنسبی خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم و تقسیم بندی گردید. به منظور شفافیت بیشتر، مقادیر خطر به دست آمده از روش EPI برای شهرهای قرار گرفته در محدوده با پهنه بندی خطر زلزله در استاندارد 2800 مقایسه گردید. نتایج نشان میدهد که پهنه بندی استاندارد 2800 در این منطقه در جهت اطمینان است. همچنین بر اساس نتایج، استفاده از شاخص پتانسیل زلزله که حاصل نوعی تحلیل خطر غیر ارگودیک است، در مناطق با پیشینه غنی داده پیشنهاد میشود.
