خانم دکتر سارا بهشتی فر؛ سیامک بخشعلی پور گاوگانی
چکیده
زلزله از جمله مخاطرات طبیعی است که به دلیل ماهیت غیر منتظره‌اش، اغلب خسارات جانی و مالی فراوانی از خود بر جای می‌گذارد. در حال حاضر راهی برای پیشگیری از وقوع زلزله وجود ندارد؛ لیکن با راهکارهایی همچون شناسایی مناطق آسیب‌پذیر، می‌توان خسارات ناشی از آن را تا حدی کاهش داد. در این تحقیق به بررسی میزان آسیب‌پذیری بخشی از منطقه 2 شهر ...
بیشتر
زلزله از جمله مخاطرات طبیعی است که به دلیل ماهیت غیر منتظره‌اش، اغلب خسارات جانی و مالی فراوانی از خود بر جای می‌گذارد. در حال حاضر راهی برای پیشگیری از وقوع زلزله وجود ندارد؛ لیکن با راهکارهایی همچون شناسایی مناطق آسیب‌پذیر، می‌توان خسارات ناشی از آن را تا حدی کاهش داد. در این تحقیق به بررسی میزان آسیب‌پذیری بخشی از منطقه 2 شهر تبریز در برابر این رخداد پرداخته شده است. برای این منظور، ابتدا معیارهای موثر در آسیب‌پذیری بافت شهری نظیر مصالح ساختمانی، کیفیت بناها، قدمت بناها و تعداد طبقات، شناسایی و اطلاعات مربوط جمع‌آوری شدند. سپس وزن این معیار‌ها با استفاده از روش بهترین-بدترین که یکی از روش‌های نوین تصمیمگیری چند معیاره می‌باشد، محاسبه شدند. در این پژوهش، برای حل مدل مذکور، از روش برنامه‌ریزی خطی سیملپکس استفاده شد و نرخ ناسازگاری حدود 06/0 به‌دست آمد. بر خلاف حالت متداول روش بهترین-بدترین، در هر یک از نقشه‌های معیار، بهترین و بدترین ناحیه، به جای نظر کارشناسی، با استفاده از تحلیل‌های مکانی و به‌طریق محاسباتی، بر اساس وضعیت قطعات ملکی موجود در داخل هر ناحیه تعیین شدند و در نهایت نقشه آسیب‌پذیری در محیط GIS تولید گردید. همچنین مقدار مجاز برای تغییر وزن هر معیار، مشخص شد. وزن معیارهای کیفیت ابنیه و فاصله از فضاهای باز به ترتیب بیشترین و کمترین انعطاف‌پذیری در برابر تغییر را دارند. بر اساس نتایج پژوهش، ناحیه شماره 2 بیشترین آسیب‌پذیری را در برابر زلزله دارد که 16 درصد از منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده و شامل 1815قطعه ملکی می‌باشد.
