ایمان بهارلو
چکیده
حمل و نقل عمومی و رفت و آمد آسان در شهر از جنبههای اصلی حیات شهری است و برخورداری از سیستم حمل و نقل کامل، منظم و گسترده از نیازهای اولیه شهر محسوب می‌شود. در این راستا توجه به اصول «عدالت فضایی» که با هدف رفع نارسایی‌های مدیریت شهری وارد مباحث برنامه‌ریزی شهری شده حائز اهمیت است. شهر اصفهان در سالهای اخیر شاهد رشد چشمگیر ...
بیشتر
حمل و نقل عمومی و رفت و آمد آسان در شهر از جنبههای اصلی حیات شهری است و برخورداری از سیستم حمل و نقل کامل، منظم و گسترده از نیازهای اولیه شهر محسوب می‌شود. در این راستا توجه به اصول «عدالت فضایی» که با هدف رفع نارسایی‌های مدیریت شهری وارد مباحث برنامه‌ریزی شهری شده حائز اهمیت است. شهر اصفهان در سالهای اخیر شاهد رشد چشمگیر جمعیت و توسعه فیزیکی در جهات مختلف بوده‌است. از سوی دیگر، نتایج مطالعات جامع حمل و نقل شهر اصفهان حاکی از آن است که به منظور دسترسی متوازن شهروندان به خطوط حمل و نقل عمومی، ایجاد 21 خط اتوبوس سریع‌السیر پیشنهاد شده است. لذا هدف این مطالعه اولویت‌بندی توسعه خطوط اتوبوس سریع‌السیر با ترکیب مدل آنتروپی شانون و کوپراس با تأکید بر مفاهیم عدالت فضایی تا افق 1410 است. وجه تمایز پژوهش حاضر، تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی با شاخص‌های عدالت مکانی جهت اولویت‌بندی خطوط اتوبوس سریع‌السیر جهت اجرا است. لذا در گام نخست وضعیت خطوط اتوبوس سریع‌السیر در شاخص‌های نفوذپذیری، مجاورت و دسترسی‌پذیری محاسبه و ضریب جینی و منحنی لورنز وضعیت موجود محاسبه گردید. در گام دوم با محاسبه ضریب جینی هر یک از خطوط پیشنهادی به صورت جداگانه و مقایسه با مقدار فعلی، میزان اثرگذاری خطوط پیشنهادی ارزیابی شد. سپس، اهمیت معیارهای مورد نظر به روش آنتروپی شانون وزن‌دهی شد که به ترتیب سه معیار مجاورت، نفوذپذیری و دسترسی اولویت 1 تا 3 جهت وزن دهی شاخص ها مشخص گردید. در پایان با استفاده از روش کوپراس، 21 خط اتوبوس پیشنهادی جهت توسعه تا افق 1410 اولویت‌بندی شدند. نتایج نشان داد اگر چه خط پایانه آیت الله غفاری به انتهای شیخ صدوق با طول 14.9 کیلومتر جزو خطوط با طول متوسط می باشد ولی با درنظر گرفتن سایر معیارها به عنوان اولویت اول جهت اجرا می بایست، انجام شود.
کلیدواژه: عدالت فضایی، حمل و نقل عمومی، آنتروپی شانون، کوپراس، منحنی لورنز.
