همایون خوشروان؛ پرستو کریمی؛ پیام عالمی صف اول؛ پریسا پورصفری یکرنگ
چکیده
سازههای دریایی، مانند بندرها، نقش بسیار مهمی در شدت فرسایشپذیری مناطق ساحلی دارند و تأثیر مشترک آنها، با نوسانات سطح تراز آب دریا، سبب جابهجایی خطوط ساحلی پیرامون بندرها میشود. ارزیابی و مقایسة شدت جابهجایی خطوط ساحلی و شدت فرسایشپذیری سواحل جنوبی دریای خزر در محدودة بندرهای اصلی شمال ایران (امیرآباد، فریدونکنار، نوشهر، ...
بیشتر
سازههای دریایی، مانند بندرها، نقش بسیار مهمی در شدت فرسایشپذیری مناطق ساحلی دارند و تأثیر مشترک آنها، با نوسانات سطح تراز آب دریا، سبب جابهجایی خطوط ساحلی پیرامون بندرها میشود. ارزیابی و مقایسة شدت جابهجایی خطوط ساحلی و شدت فرسایشپذیری سواحل جنوبی دریای خزر در محدودة بندرهای اصلی شمال ایران (امیرآباد، فریدونکنار، نوشهر، انزلی و آستارا) هدف اصلی این پژوهش است. وضعیت مورفولوژی سواحل، بهلحاظ ویژگیهای فرسایشی و رسوبگذاری و تنوع لندفرمهای ساحلی، ازطریق تصاویر ماهوارهای لندست مطالعه شد. بهمنظور بررسی میزان تغییرات خطوط ساحلی در بنادر مورد مطالعه طی سالهای 1374 تا 1400، تغییرات ابجادشده در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی با استفاده از نرمافزار آنالیز رقومی خطوط ساحلی (DSAS) محاسبه شد. نتایج نشان میدهد که رفتار خطوط سواحل جنوبی دریای خزر در مقابل ساخت سازههای بندری و نوسانات سطح تراز آب این دریا متفاوت بوده است و بیشترین میزان جابهجایی خط ساحل و مقدار رسوبگذاری و فرسایشپذیری، بهترتیب، به ناحیة ساحلی بندر امیرآباد و آستارا تعلق دارد. سواحل مشرف به بندرهای نوشهر و انزلی رسوبگذاری مناسبی داشتهاند و میزان فرسایشپذیری در ساحل فریدونکنار بسیار اندک بوده است. بنادر شمال کشور ایران، همراه با نوسانات سطح تراز آب دریای خزر، در مناطق ساحلی پیرامون تأثیر مستقیم میگذارند و مدیریت منابع رسوبی متمرکز در سواحل راهکاری مطمئن برای کاهش میزان فرسایش و استفاده از منابع ماسهای در سواحل آسیبدیده است.