هانیه ژنده خطیبی؛ افشین شریعت مهیمنی؛ متین شهری
چکیده
در سال‌های اخیر استفاده از کلان داده‌های تلفن همراه در مطالعات حمل‌ونقلی بسیار مورد توجه متخصصان قرار گرفته است. منشأ ایجاد سفرهای شهری، نیاز افراد به انجام فعالیت است. از طرفی، سطح فعالیت‌های شهری و الگوی آن نیز در زمان‌ها و مکان‌های مختلف متغیر است. داده‌های تلفن همراه، به عنوان نوعی از داده‌های پیوسته مکانی-زمانی، حضور افراد ...
بیشتر
در سال‌های اخیر استفاده از کلان داده‌های تلفن همراه در مطالعات حمل‌ونقلی بسیار مورد توجه متخصصان قرار گرفته است. منشأ ایجاد سفرهای شهری، نیاز افراد به انجام فعالیت است. از طرفی، سطح فعالیت‌های شهری و الگوی آن نیز در زمان‌ها و مکان‌های مختلف متغیر است. داده‌های تلفن همراه، به عنوان نوعی از داده‌های پیوسته مکانی-زمانی، حضور افراد در مکان‌ها و زمان‌های مختلف را ثبت می‌کنند و بنابراین به منظور شناسایی سطح فعالیت شهری و استخراج الگوی فعالیت افراد در زمان‌های مختلف، مناسب و پرکاربرد هستند. در مطالعه حاضر با به‌کارگیری داده‌های تلفن همراه، تراکم سطح فعالیت افراد (استاندارد شده نسبت به مساحت) در سطح ۳۲۱ ناحیه ترافیکی شهر شیراز محاسبه شد. میزان خودهمبستگی مکانی سطح فعالیت، با استفاده از شاخص خودهمبستگی مکانی Moran’s I عمومی و محلی در روزهای کاری، نیمه‌کاری و غیرکاری مورد بررسی قرار گرفت و وجود خودهمبستگی مکانی مثبت و معنادار فعالیت در واحد مساحت نواحی ترافیکی (P_Value < 0.001) تأیید گردید. به‌این‌ترتیب، نواحی مهم با تراکم فعالیت بالا در مناطق مرکزی شهری شناسایی شدند. سپس، با استفاده از تحلیل‌های سری زمانی و تحلیل یکنواختی سری زمانی، الگوی زمانی سطح فعالیت‌ها، بازه زمانی آغاز فعالیت‌ها (ساعت 8 صبح در روزهای کاری و نیمه کاری و ساعت 9 صبح برای روزهای غیرکاری)، بازه اوج میان‌روز (ساعت ۱۴-۱۲)، بازه اوج عصر (ساعت ۲۲-۲۰) و سایر مشخصه‌های سری زمانی بررسی گردید. همچنین کمترین سطح فعالیت روزانه بین ساعت ۳ تا ۶ صبح تشخیص داده شد. نتایج این تحلیل می‌تواند در فرآیند برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری صحیح، مدیریت تقاضا و حضور افراد در مکان‌های پرتراکم شهر و در بازه زمانی دلخواه و همچنین تحلیل‌های مرتبط با اثرات زیست محیطی حمل‌و‌نقل شهری تاثیرگذار باشد.
متین شهری؛ محمدامین قنادی
چکیده
عابران پیاده به دلایل متعدد از جمله عدم استفاده از پوشش محافظ یا عدم امکان رویت توسط رانندگان به و یژه در شرایط نور کم یا آب و هوای نامساعد، به عنوان یکی از آسیب پذیرترین کاربران راه محسوب می‌شوند که تصادفات آن‌ها منجر به تلفات یا جراحات جبران‌ناپذیری خواهد شد. بر همین اساس، در سال های اخیر تلاش‌هایی به جهت ارائه روش‌هایی به منظور ...
بیشتر
عابران پیاده به دلایل متعدد از جمله عدم استفاده از پوشش محافظ یا عدم امکان رویت توسط رانندگان به و یژه در شرایط نور کم یا آب و هوای نامساعد، به عنوان یکی از آسیب پذیرترین کاربران راه محسوب می‌شوند که تصادفات آن‌ها منجر به تلفات یا جراحات جبران‌ناپذیری خواهد شد. بر همین اساس، در سال های اخیر تلاش‌هایی به جهت ارائه روش‌هایی به منظور بررسی وجود/عدم وجود الگوهای سازمان یافته تصادفات عابرپیاده و ارزیابی و ساماندهی آن‌ها صورت گرفته است. در مواجهه با داده های مکانی-زمانی مانند تصادفات ترافیکی، نمی‌توان اثر رویدادهای واقع در همسایگی‌های زمانی و مکانی رویداد موردنظر را نادیده گرفت. در این پژوهش، تصادفات عابر پیاده در شهر مشهد طی یک بازه زمانی پنج ساله 1398-1394 مورد بررسی گرفته است. با تجمیع داده‌های ترافیکی در سطح 253 ناحیه ترافیکی به صورت همفزون، با استفاده از تحلیل‌های سری زمانی، الگوی زمانی و وجود خودهمبستگی زمانی معنادار در مقادیر ماهیانه و ساعتی تصادفات عابر پیاده تایید گردید. نتایج آزمون من –کندال با لحاظ کردن اثرات خودهمبستگی نیز وجود روند معنادار در تصادفات عابر پیاده به ازای ماه‌های مختلف سال و ساعات مختلف شبانه‌روز را تایید کرد. همچنین، به واسطه تحلیل یکنواختی سری زمانی با استفاده از آزمون بویسهند، زمان وقوع تغییرات ناگهانی تصادفات در ساعت‌های مختلف شبانه‌روز (8:00-7:00 صبح) و همچنین ماه‌های مختلف سال (تیرماه و شهریورماه) نیز شناسایی گردید. شاخص Moran’s I تفاضلی به عنوان یک شاخص ارزیابی خودهمبستگی زمانی-مکانی، برای نخستین بار در مطالعات ایمنی و به منظور ارزیابی همبستگی مکانی تغییرات تصادفات عابر پیاده بین دو بازه زمانی آغاز (سال 1394) و پایان زمان تحلیل (1398) مورد استفاده قرار گرفت و نواحی با تمرکز تغییرات معنادار شناسایی شد. نتایج این پژوهش می‌تواند به عنوان یک روش اکتشافی، ابزاری را در اختیار مهندسان ترافیک و برنامه‌ریزان حوزه حمل و نقل شهری قرار دهد تا نواحی که در یک دوره زمانی چندساله، همچنان نرخ بالایی از تصادفات را نشان می‌دهند و لذا نیازمند توجه بیشتر از سوی مدیران و اختصاص بودجه یا ارائه رویکردهای استراتژیک جهت بهبود ایمنی می‌باشند را به شکل موثر شناسایی نمایند.
متین شهری؛ افشین شریعت مهیمنی
چکیده
تحلیل وضعیت ترافیکی و پیشنهاد روش‌های مدیریت جریان ترافیک نقش اساسی در ارزیابی عملکرد بسیاری از سیستم‌های حمل‌ونقلی ایفا می‌کند. در بین روش‌های جمع‌آوری داده‌های ترافیکی، رویکردهای مبتنی‌بر فنّاوری‌های نوین که امکان گرد‌آوری حجم بسیاری از داده‌های پویای زمانی‌ـ مکانی را فراهم می‌آورند و استخراج روندها و الگوها را تسهیل ...
بیشتر
تحلیل وضعیت ترافیکی و پیشنهاد روش‌های مدیریت جریان ترافیک نقش اساسی در ارزیابی عملکرد بسیاری از سیستم‌های حمل‌ونقلی ایفا می‌کند. در بین روش‌های جمع‌آوری داده‌های ترافیکی، رویکردهای مبتنی‌بر فنّاوری‌های نوین که امکان گرد‌آوری حجم بسیاری از داده‌های پویای زمانی‌ـ مکانی را فراهم می‌آورند و استخراج روندها و الگوها را تسهیل می‌کنند اهمیت بسیاری دارند. در این پژوهش، تهران به‌منزلة پایتخت ایران، با ویژگی‌های اقتصادی و اجتماعی خاصی که دارد و تنوع سفرها که به وضعیت ترافیکی متغیر منجر می‌شود، مطالعه شده است. داده‌های حاصل از پردازش رقومی تصاویر ترافیکی به‌دست‌آمده از سرویس نقشة گوگل در بازة زمانی پیوستة یک‌ماهه‌ای (هفدهم فروردین تا هفدهم اردیبهشت 1398)، نخستین بار به‌منظور ارزیابی روند تغییرات میانگین ازدحام ترافیکی در سطح نواحی منطقة مطالعاتی، به‌کار رفته است. پس از استخراج داده‌های اولیه و با توجه به تغییر الگوی سفرها و در نتیجه، میزان ازدحام ترافیکی، شاخص ازدحام ترافیکی (CI) به‌تفکیک در روزهای کاری و غیرکاری، محاسبه شد و به مرکز نواحی 117گانة شهر تهران اختصاص یافت. با استفاده از تحلیل‌های توصیفی روی کلان‌داده‌های مورد بررسی، ساعات اوج ازدحام ترافیکی در بازة زمانی مورد مطالعه استخراج شد. سپس شاخص Getis Ord، نواحی پرازدحام منطقة مطالعاتی را براساس ارزیابی خوشه‌های مکانی، مشخص کرد. همچنین ارتباط زمانی بین مقادیر ازدحادم ترافیکی، در برش‌های زمانی متفاوت طی کل بازة زمانی مورد مطالعه، با استفاده از آزمون آماری کروسکال والیس ارزیابی شد و فرض صفر مبتنی‌بر همبستگی بین مقادیر میانگین ازدحام و در نتیجه، همبستگی زمانی بین مقادیر تأیید شد. با استفاده از تحلیل‌های پوششی نقشه‌های ترافیکی نیز، خوشه‌های ترافیکی پرازدحام در سطح اطمینان 90%، در اوج صبح و عصر، به‌تفکیک روزهای کاری و غیرکاری استخراج شد. نتایج این پژوهش می‌تواند در اصلاح و بازنگری محدوده‌های ترافیکی مؤثر باشد و همچنین به تحلیل‌های مرتبط با آلودگی هوا، مطالعات در زمینة قیمت‌گذاری معابر و بررسی روند شکل‌گیری و انتشار گلوگاه‌های ترافیکی در بازه‌های زمانی دلخواه، یاری برساند.
