کاظم نصرتی؛ سید حسین پورعلی
دوره 8، شماره 2 ، بهمن 1395، ، صفحه 88-101
چکیده
در مسائل هیدرولوژیک وکشاورزی، ظرفیت آب قابل دسترس خاک متغیری مهم انگاشته می‌شود و برآورد این متغیر در مقیاس حوضۀ آبخیز از اصولی است که در نظر گرفته می‌شود. به‌دلیل ناپیوستگی در برداشت نمونه‌ها و نداشتن دسترسی به اطلاعات کافی در ارتباط با شناخت ویژگی‌های مناطق و نیز، صرف هزینه و زمان زیاد جهت برآورد آب قابل دسترس خاک و تغییرات مکانی ...
بیشتر
در مسائل هیدرولوژیک وکشاورزی، ظرفیت آب قابل دسترس خاک متغیری مهم انگاشته می‌شود و برآورد این متغیر در مقیاس حوضۀ آبخیز از اصولی است که در نظر گرفته می‌شود. به‌دلیل ناپیوستگی در برداشت نمونه‌ها و نداشتن دسترسی به اطلاعات کافی در ارتباط با شناخت ویژگی‌های مناطق و نیز، صرف هزینه و زمان زیاد جهت برآورد آب قابل دسترس خاک و تغییرات مکانی آن، استفاده از تصاویر ماهواره‌ای به‌صرفه است. بنابراین، توسعه و بسط روش ساده و مدل‌های متکی بر اصول سنجش از دوری، به‌منظور برآورد ظرفیت آب قابل دسترس خاک، ضروری است. به‌طورکلی، مطالعات گذشته براساس پایش رطوبت خاک بوده و به دیگر توابع رطوبت خاک، همچون آب قابل دسترس کمتر پرداخته شده است. بر همین اساس، در این مطالعه تلاش بر برآورد یکی از توابع رطوبت خاک، با نام ظرفیت آب قابل دسترس خاک است. اصول نظری این تحقیق بر پایۀ ارتباط بین پوشش گیاهی و دمای سطحی زمین است و دلیل استفاده از دو شاخص یادشده طرح آزمایش و بررسی کارآیی شاخصی مستقل از شاخص‌های فیزیکی خاک است که به اندازه‌گیری ظرفیت آب قابل دسترس در خاک منجر شود. در این مطالعه، مدلی ترکیبی و منتج از دو شاخص دمای سطح زمین و پوشش گیاهی نرمال‌شده به‌منظور برآورد آب قابل دسترس خاک در حوضۀ آبخیز هیو واقع در منطقۀ هشتگرد ما ارائه‌شده است. به‌منظور کنترل زمینی، پنجاه نمونۀ خاک با توزیع سیستماتیک برداشت شد.80% نمونه‌ها‌ی برداشت‌شده برای برازش مدل ترکیبی دمای سطح زمین و شاخص نرمال‌شدۀ پوشش گیاهی، و 20% نمونه‌ها برای اعتبارسنجی مدل به‌کار رفت. اعتبارسنجی رگرسیون چندمتغیره با ضریب تبیین 85/0، در سطح معناداری 01/0 و جذر میانگین مربعات خطا 6/2 را نشان می‌دهد. بر این اساس، کارآیی دو شاخص استفاده‌شده برای اندازه‌گیری آب قابل دسترس خاک قابل تأیید است.
علی اکبر متکان؛ علیرضا شکیبا؛ سید حسین پورعلی؛ ایمان بهارلو
دوره 1، شماره 1 ، تیر 1388
چکیده
یکی از معضلات اساسی شهرهای بزرگ جهان پدیده آلودگی هواست. کشور ایران و به خصوص تهران نیز از اثر این پدیده مصون نیست، به طوری که سالانه خسارات مالی و جانی و اجتماعی عمده ای متاثر از آلودگی به بار می آیند. از آنجا که مهم ترین آلاینده های این شهر مونواکسید کربن (CO) و ذرات معلق با قطر کوچک تر از 10 میکرومتر (PM to) اند، در تحقیق حاضر ابتدا روش های ...
بیشتر
یکی از معضلات اساسی شهرهای بزرگ جهان پدیده آلودگی هواست. کشور ایران و به خصوص تهران نیز از اثر این پدیده مصون نیست، به طوری که سالانه خسارات مالی و جانی و اجتماعی عمده ای متاثر از آلودگی به بار می آیند. از آنجا که مهم ترین آلاینده های این شهر مونواکسید کربن (CO) و ذرات معلق با قطر کوچک تر از 10 میکرومتر (PM to) اند، در تحقیق حاضر ابتدا روش های مختلف درون یابی برای تولید نقشه های کیفیت هوای حاصل از این دو آلاینده مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس با استفاده ز آماره خطی میانگین مربعات (MSE) روش درون یابی بهینهانتخاب شد و نقشه های کیفیت هوای حاصل ازاین دو آلاینده برای همه روزهای سال 1384 تولید گردید. نیز از آنجا که آلودگی هوا با عوامل متعددی از قبیل توپوگرافی، اقلیم، جمعیت، شبکه حمل و نقل و صنعت ارتباط دارد، با استفاده از روش رگرسیون کاربری اراضی (LUR) مهم ترین عوامل موثر در تولید هر یک از این دو آلانیده تعیین گردید و در ادامه با استفاده از همین روش به مدل سازی این دو آلاینده در فصل بهار پرداخته شد. با توجه به آماره خطاری میانگین مربعات (MES) معلوم شد که برای دورن یابی داده های آلاینده مونواکسید کربن، روش کوکریجینگ همراه به سه پارامتر دما، جهت باد و سرعت باد که ناهمسان گردی آن به وسیله جهت باد تعیین شود، مناسب ترین روش به شمار می آید؛ در حالی که برای آلاینده ذرات معلق روش Spline نتایج بهتری را رائه می دهد. همچنین نتایج حاصل از مدل رگرسیون کاربری اراضی (LUR) نشان داد که مهم ترین عامل موثر بر روی آلاینده مونواکسید کربن حجم ترافیک است، در حالی که مهم ترین عامل موثربر بروی آلایندهPM to وجود اماکن صنعتی است.
