الهه خصالی؛ محمدجواد ولدانزوج؛ مریم دهقانی؛ مهدی مختارزاده
دوره 5، شماره 4 ، اسفند 1392
چکیده
نسل جدید سنجندههای راداری فضایی با حد تفکیک مکانی بالا، امکان استفاده از این تصاویر را بهمنظور استخراج خودکار عوارض، بهویژه عارضه راه فراهم آوردهاند. در پژوهش حاضر، استخراج عارضه راه از تصاویر راداری و اپتیک با حد تفکیک بالا با یکدیگر مقایسه شدند. بدین منظور از تصاویر آیکونوس و TerraSAR-X استفاده شد و بین تصاویر هممرجعسازی انجام ...
بیشتر
نسل جدید سنجندههای راداری فضایی با حد تفکیک مکانی بالا، امکان استفاده از این تصاویر را بهمنظور استخراج خودکار عوارض، بهویژه عارضه راه فراهم آوردهاند. در پژوهش حاضر، استخراج عارضه راه از تصاویر راداری و اپتیک با حد تفکیک بالا با یکدیگر مقایسه شدند. بدین منظور از تصاویر آیکونوس و TerraSAR-X استفاده شد و بین تصاویر هممرجعسازی انجام گرفت. سپس ویژگیهای بافت استخراج شدند و طبقهبندی با استفاده از شبکة عصبی بازپسخور خطا انجام پذیرفت. با مقایسة نتایج حاصل از اجرای الگوریتم با دادههای مرجعی که عامل انسانی آنها را تهیه کرده است، برای دادههای TerraSAR-X و آیکونوس، به ترتیب مقادیر 10/46 و 72/57 درصد برای پارامتر RCC، 58/46 و 27/93 درصد برای پارامتر BCC و مقادیر 61/0 و 31/0 برای پارامتر RMSE به دست آمد. مقایسه تصویر خروجی حاصل از دو الگوریتم نشان میدهد که هرکدام از تصاویر اپتیک و راداری نواقصی در استخراج راه دارند. به عنوان مثال، الگوریتمهای اپتیک به مناطقی از تصویر که ویژگیهای طیفی و بافتی مشابه با راه دارند ـ ازجمله محل پارکینگها و سقف بامهای بزرگـ حساس هستند، درصورتیکه این مناطق در تصاویر راداری ظاهری روشن و بافتی متفاوت دارند. بنابراین تصاویر راداری در مناطقی با بافت شهری ـ بهویژه توأم با راههای کمعرض و کوچهها ـ مناسباند. از طرفی دیگر تصاویر راداری در مناطقی با پوشش گیاهی انبوه به خوبی عمل نمیکنند، درحالیکه تصاویر اپتیک کاملاً قادر به تمایز این مناطق از راهها هستند. در نتیجه با توجه قابلیتهای مکملاین تصاویر در استخراج راه، تلفیق ویژگیهای این دو منبع بهمنظور رفع نواقص و افزایش دقت الگوریتمهای حاضر، روشی کارآمد در توسعه الگوریتمها به نظر میرسد.
زهرا صادقی؛ محمدجواد ولدان زوج؛ مریم دهقانی
دوره 4، شماره 1 ، خرداد 1391
چکیده
روش های سنتی و نوین تداخل سنجی راداری با اینکه در برآورد جابه جایی بسیار توانمندند، اما به دلیل پاره ای محدودیت ها، قادر به پایش جابه جایی در مناطق عاری از عوارض دست ساز بشری با نرخ جابه جایی بالا با دسترسی تصاویر راداری با نمونه برداری زمانی مناسب نیستند. لذا در این مقاله دو روش جدید به منظور بهبود الگوریتم تداخل سنجی راداری مبتنی ...
بیشتر
روش های سنتی و نوین تداخل سنجی راداری با اینکه در برآورد جابه جایی بسیار توانمندند، اما به دلیل پاره ای محدودیت ها، قادر به پایش جابه جایی در مناطق عاری از عوارض دست ساز بشری با نرخ جابه جایی بالا با دسترسی تصاویر راداری با نمونه برداری زمانی مناسب نیستند. لذا در این مقاله دو روش جدید به منظور بهبود الگوریتم تداخل سنجی راداری مبتنی بر پراکنش کننده های دائمی (روش های جدید) در برآورد جابه جایی در مناطق خارجی شهری با نرخ جابه جایی بالا با رفتار نسبتاً خطی ارائه شده است. روش نخست، تلفیقی از دو روش جدید StaMPS (Stanfford Method for Persistent Scatterer) و DePSI (Delft implementation of Persistent Scatterer Interfermetry و روش دوم بهبودی بر روش StaMPS است. هدف عمده در دو روش، بهبود عملکرد بازیابی فاز پیکسل های پراکنش کننده دائمی است که با روش StaMPS انتخاب شدند. هدف اصلی مقاله، مقایسه عملکرد این دو روش در منطقه واقع در خارج شهر و با رفتار جابه جایی سریع است، به همین دلیل منطقه ای با حداکثر سرعت جابه جایی در جنوب غربی دشت تهران تحت تأثیر پدیده فرو نشست به منظور بررسی انتخاب شد. پس از اجرای هر دو روش مورد مطالعه در این منطقه با استفاده از داده های مسیر 149، نتایج با نقشه ی نرخ جابه جایی متوسط استخراجی از روش تداخل سنجی راداری سنتی و با استفاده از داده های مسیر 378 مقایسه شد. نتایج نشان داد که روش افزایش کارایی الگوریتم StaMPS، با وجود سرعت عملکرد بالاتر تحت تأثیر خطای بازیابی فاز بیشتری قرار دارند و در نتیجه صحت نتایج حاصل از آن کمتر است. کلیدواژه ها: تداخل سنجی راداری، پراکنش کننده دائمی، فرونشست، الگوریتم بهبود یافته ی مبتنی بر پراکنش کننده های دائمی، روش افزایش کارایی الگوریتم SatMPS