علی اکبر متکان؛ علیرضا وفائی نژاد؛ ایمان بهارلو؛ احمد خادم الحسینی
چکیده
یکی از مهم‌ترین مدهای حمل‌ونقل عمومی شبکة حمل‌ونقل مترو است که تأثیر بسزایی در کاهش ترافیک و آلودگی هوا دارد. ازدیگرسو، با توجه به هزینه‌های سرسام‌آور راه‌اندازی شبکة مترو، توسعة مرحله‌به‌مرحله با بهره‌برداری از یک خط و اجرای خطوط دیگر به‌دست مدیران شهری مورد توجه است. بنابراین، هدف از این تحقیق بررسی میزان دسترسی به شبکة متروی ...
بیشتر
یکی از مهم‌ترین مدهای حمل‌ونقل عمومی شبکة حمل‌ونقل مترو است که تأثیر بسزایی در کاهش ترافیک و آلودگی هوا دارد. ازدیگرسو، با توجه به هزینه‌های سرسام‌آور راه‌اندازی شبکة مترو، توسعة مرحله‌به‌مرحله با بهره‌برداری از یک خط و اجرای خطوط دیگر به‌دست مدیران شهری مورد توجه است. بنابراین، هدف از این تحقیق بررسی میزان دسترسی به شبکة متروی اصفهان در افق 1410، با رویکرد عدالت مکانی، از دو جنبة افقی و عمودی در پنج طبقة اجتماعی، با استفاده از شاخص‌های ضریب جینی، منحنی لورنز، شاخص سطح سرویس (عرضه) حمل‌ونقل همگانی و دسترسی است. آنچه این تحقیق را از دیگر پژوهش‌های مشابه متمایز می‌نماید بررسی وضعیت دسترسی به شبکة هریک از خطوط مترو و در نهایت، تمامی خطوط و برآورد رشد جمعیت تا افق 1410 است که نقش مؤثری در تصمیم‌گیری برنامه‌ریزان شهری، به‌منظور توسعة دیگر مدهای حمل‌ونقل شهری ایفا می‌کند. نتایج این تحقیق نشان داده که ضرایب جینی، در دسترسی به شبکة مترو در شهر اصفهان، در بررسی عدالت افقی از عدالت عمودی بیشتر است که این نکته از بی‌عدالتی بسیار در توزیع دسترسی گروه‌های حساس و نیازمند اجتماعی به شبکة مترو خبر می‌دهد؛ به‌طوری‌که ضریب جینی در دسترسی شهروندان به تمامی خطوط، در عدالت افقی، برابر با 0.42 و در عدالت عمودی، در پنج طبقه شامل افراد بیشتر از شصت سال، کمتر از پانزده سال، فاقد ماشین شخصی، مهاجران، خانوارهای با مساحت سکونت کمتر از پنجاه مترمربع به‌ترتیب برابر با 0.45، 0.49، 0.5، 0.54 و 0.6 است.
