علی رضا شورشی؛ حسن ذوقی
چکیده
در میان شبکۀ معابر شهری، شبکۀ راههای اضطراری در امدادرسانی حین زلزله، بهویژه در مرحلۀ پاسخ به بحران، نقش مهمی ایفا میکنند. حفظ عملکرد این شبکه از معابر، در ساعات اولیۀ پس از زلزله، اهمیت بسزایی دارد. محافظت و مقاومسازی اجزای آسیبپذیر شبکه، بهخصوص پلها، پیش از وقوع بحران، تأثیر شایان توجهی در کاهش خسارات و آسیبها دارد. ...
بیشتر
در میان شبکۀ معابر شهری، شبکۀ راههای اضطراری در امدادرسانی حین زلزله، بهویژه در مرحلۀ پاسخ به بحران، نقش مهمی ایفا میکنند. حفظ عملکرد این شبکه از معابر، در ساعات اولیۀ پس از زلزله، اهمیت بسزایی دارد. محافظت و مقاومسازی اجزای آسیبپذیر شبکه، بهخصوص پلها، پیش از وقوع بحران، تأثیر شایان توجهی در کاهش خسارات و آسیبها دارد. در اغلب اوقات مقاومسازی تمامی اجزای آسیبپذیر، بهدلیل محدودیت بودجه، عملاً ناممکن است. این محدودیت ایجاب میکند که با شناسایی دقیق اجزای آسیبپذیر، گزینههای مقاومسازی در ابتدا اولویتبندی و در نهایت، مناسبترین آنها انتخاب شود. طی پژوهش حاضر، ابتدا پلهای نیازمند مقاومسازی واقع در شبکۀ راههای اضطراری، با استفاده از یک روششناسی پنجمرحلهای شناسایی میشود و با توجه به محدودیتهای مالی و گزینههای تخصیص بودجه، گزینههای مقاومسازی منتخب برمبنای شبکۀ لایههای ایجادشده در محیطGIS (با عنوان ورودی) اولویتبندی میشود. بررسی همة حالات ممکن برای پایداری پلها پس از وقوع زلزلهای مشخص، طراحی شبکۀ معابر اضطراری برای همۀ این حالات، بررسی گزینههای متفاوت مقاومسازی پلها، ارزیابی اثر این مقاومسازی در طول شبکۀ اضطراری و در نهایت، اولویتبندی گزینههای مقاومسازی، با توجه به تأثیر آنها در طول شبکۀ اضطراری، مراحل اصلی روش پیشنهادی این مطالعه را تشکیل میدهد. کارآیی روش یادشده پس از بهکارگیری آن روی بخشی از شبکۀ معابر اضطراری شهر تهران بهمنزلة شبکهای واقعی با ابعاد بزرگ، ارزیابی شد.